Saldırgandılar. İzleyicilerini de kışkırtıyor, saldırganlaştırıyorlardı. Salon ve kulüpleri yıkıp döken izleyicilerinden ötürü bir süre, konser verecek yer bulmakta güçlük çektiler. Ama yalnızca bir süre... Sonunda salon ve kulüp sahipleri bu vandal punklarada kapılarını açtılar. (Müşteri müşteridir.)

Clash’in yaıptıkları yukarıda özetlenenlerden ibaret olsaydı, yaramaz çocuklar çetesi olmanın ötesine gidemezlerdi. Oysa, Clash politik bir topluluktu, “Irkçılığa Karşı Rock” kampanyasının ön saflarındaydılar. Grevdeki madenciler yararına konser verdiler. Sandinista! Albümleriyle Nikaragua’daki bağımsızlık ve özgürlük savaşçılarının mücadelesine büyük sempati duyduklarını duyurdular. Combat Rock (Mücadele Rock’ı) ile 198o’lerin en politik albümlerinden birine imza attılar. “Call Up” (Askerlik Çağrısı) adlı parçalarıyla askerliğe karşı çıktılar. Plaklarının dinleyicilerine olabildiğince düşük bir fiyatla satılmasını istedikleri için bağlı bulundukları CBS şirketiyle tartıştılar. (Fakat sonuçta bir plak şirketine sözleşmeyle bağlıydılar...) Dahası, topluluğun dağılmış bulunduğu 1988 yılında Joe Strummer, Class War (Sınıf Savaşı) adlı dergi çerçevesindeki anarko-punkların yürüttüğü “Zenginlere Karşı Rock” kampanyasına katılarak konserler verdi.

Fakat, aşşağıdaki şu sözler de Clash için söylenmiş:

“CBS promote The Clash

It ain’t for revolution, it’s just for cash.”

Yani “Clash’in promosyonunu CBS yapıyor